Στη Σαλονίκη

Ε, τώρα πια που -ελπίζω- καταλάγιασαν τα πάθη, μπορώ να παρέμβω και να μιλήσω για το «μακεδονικό». Όλοι και όλες αυτό το διάστημα γίναμε πολιτικοί, ιστορικοί, εθνολόγοι, γεωγράφοι και τα λοιπά ως και... στατιστικολόγοι. Επομένως τίποτα δεν έχω να προσθέσω, όλοι τα ξέρουν όλα, ευθύνη είναι η επιλογή όλων μας.

Σαν κοινωνιολόγο - παιδαγωγό, εμένα μου δημιουργήθηκε το ερώτημα της σύνθεσης των συνάξεων σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα των 60, 80, 800 χιλιάδων, εκατομμυρίου και βάλε, καθένας ό,τι ήθελε έλεγε κι επέλεγε αριθμό. Τελικά, λιγότερο ενδιαφέρον ήταν το νούμερο και πολύ πιο σπουδαίο ποιοι και ποιες το απαρτίζαν. Δεν πήγα - δεν ξέρω, φωτογραφίες είδα και βίντεο, αλλά και πάλι καθένας «έβλεπε» ό,τι ήθελε. Όμως έτυχε να έρθει στη Νάουσα ο υπέροχος συναγωνιστής, χαμηλών τόνων δικηγόρος, στο «SOS ΒΕΡΜΙΟ», Γεωργίου. Καταγωγή από Ξηρολίβαδο οι γονείς του Γιώργου, ο ίδιος μένει Βέροια, σεμνός, ανιδιοτελής, άνθρωπος των κινημάτων και μην με ρωτάτε πού ανήκει πολιτικά, αφού στην κινηματική συλλογικότητά μας ούτε ξέρουμε, ούτε μας ενδιαφέρει πού ανήκει καθένας - καθεμιά. Το Βέρμιο θέλουμε να σώσουμε!!! Κι αυτό μας ενώνει! Αυτός πήγε στο συλλαλητήριο! Τον πήρε τηλέφωνο ένας φίλος του και δίχως να ρωτήσει τι, ποιος και λοιπά πήγαν Θεσσαλονίκη. Τι είδε και τι του έκανε εντύπωση εκεί; Μου το είπε πριν αρχίσει η συνέλευσή μας: η ακραία φτώχεια των ανθρώπων που συμμετείχαν σ' αυτό!! Άνθρωποι απελπισμένοι, απεγνωσμένοι, εγκαταλειμμένοι που και οι ίδιοι εγκατέλειψαν τον εαυτό τους, ακόμη και μες στη βρομιά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι (νομίζω!) ο πολύς μέσος Έλληνας της γοργής φτωχοποίησής μας. Που είναι εξαθλιωμένος, ντροπιασμένος, προδομένος κι οργισμένος! Που πιθανά (σε αρκετά μεγάλο ποσοστό) ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ αφού αυτός του είπε: «Η ελπίδα έρχεται»! Και, αντί για ελπίδα, είδε να τον χώνουν ακόμη πιο βαθιά στην απελπισία, να φεύγουν τα παιδιά του, να πεινάει η οικογένειά του, να κόβουν το ρεύμα του, να φοβάται ότι αύριο θα πεταχτεί στον δρόμο από το σπίτι του που με δάνεια και αίμα έχτισε.  Ένας κόσμος που από παντού έχει χτυπηθεί και ψάχνει εναγώνια από κάπου να πιαστεί! Υποθέτω και ο Γιώργος, από σαφώς καλύτερη θέση, με υποσυνείδητούς φόβους και αλληλεγγύη, βρέθηκε στη Σαλονίκη. Ποιος και τι είναι αυτός ο κόσμος, πέρα από ρασοφόρους, τραμπούκους, ψευτοένστολους, φασισταράδες και βρακοφόρους από Πόντο και Κρήτη; Είναι, ταξικά, ο δικός μας κόσμος!! Που από τη μια δεν θα τον δούμε στις πολιτικές μας μάχες και κινήματα κι απ' την άλλη συμπλήρωσε πλατείες και ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα με 62%, παρά την ολομέτωπη τρομοκρατία των αστών και την αποχή της ηγεσίας του ΚΚΕ!! Αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει οι «βρακοφόροι» της γαλλικής επανάστασης, οι εργάτες της ρώσικης, ή να χειροκροτήσει «σωτήρες» σαν τον Χίτλερ και, στα δικά μας, σαν τον στρατηγό Φραγκούλη...

Κι εμείς τι κάνουμε; Με γελοία αυτοϊκανοποίηση χαιρόμαστε την αλαζονεία μας ότι τα ξέρουμε όλα, δεν παρασυρόμαστε από τα κούφια φασιστοθρησκοπατριδοκάπηλα συνθήματα; Ή κατεβαίνουμε από το καλάμι μας, ταξικά, ενωτικά, έντιμα και κινηματικά απευθυνόμαστε (και) σ' αυτόν τον κόσμο, ακουμπώντας  (και) σ' αυτόν, για ν' ακουμπήσει κι αυτός σε εμάς, για να πάμε στην εξέγερση και στον σοσιαλισμό;

Λάζαρος Παπαχρυσοστομίδης