επανάσταση 2

Πριν λίγο καιρό, άνω από 100.000 διαδηλωτές!! Ενάντια στους G20! Στη χώρα της συγκυβέρνησης χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών χριστιανοκοινωνιστών. Στη «μισητή» Γερμανία της Μέρκελ και Σόιμπλε. Στην πόλη του Αμβούργου με τον σοσιαλδημοκράτη δήμαρχο. Η πρωθυπουργός, προβοκατόρικα, αντί για κανά πύργο στα γκρεμουράδια ή σε κάποιο έρημο γλαρονήσι, μάζεψε τους παγκόσμιους γραβατομαφιόζους σ' αυτήν την πόλη.   Και ο δήμαρχος...  της αριστεράς και της προόδου, κόντρα σε ό,τι συνηθίζεται, σαμποτάρισε τους αγωνιστές μας, μη δίνοντάς τους χώρο! Όλα τα παρτάλια μαζί ενάντια στον λαό! Όπως και τότε, στη γερμανική επανάσταση!!

Όσοι είναι άσχετοι με το επαναστατικό κίνημα και προσπαθούν να αναλύσουν τα γεγονότα εθνικιστικά, δεν μπορούν να εξηγήσουν οι γελοίοι πώς βρέθηκαν στη Γερμανία τόσοι αντικαπιταλιστές! Αλλά αμφιβάλλω και πόσοι κομουνιστές γνωρίζουν τη μεγάλη επανάσταση της Γερμανίας. Αυτό, επειδή στη Ρωσία ο κομουνισμός (και ο Λένιν) νίκησε, ενώ στη Γερμανία (του Φραντς Μέρινγκ, της Κλάρα Τσέτνικ, της Ρόζας Λούξεμπουργκ των Λίμπκνεχτ) ηττήθηκε, ακόμη και με τις δολοφονίες των πρωταγωνιστών του.

Κι όμως, στη Γερμανία χτυπούσε η καρδιά του παγκόσμιου εργατικού κινήματος τότε!!! Μια χώρα πρωτοπόρα στη βιομηχανική της ανάπτυξη, με αντίστοιχο μεγάλο αριθμό προλετάριων, ένα σοσιαλιστικό κίνημα με μεγάλη διαδρομή και αντίστοιχες οργανώσεις και διανοουμένους, έντονες αντιθέσεις ταξικές και πολιτικές ανάμεσα στους διοικούντες και διοικούμενους.

Τους πρώτους, λυσσασμένους   για αποικιοκρατική αρπαγή και τους δεύτερους που έπρεπε να πληρώσουν με πείνα και αίμα τις ορέξεις των πρώτων. Και με πολέμους!

Αυτό ακριβώς έγινε το αιχμηρό σημείο που χώρισε τους μεν από τους δε: απ' τη μια μεριά ο αυτοκράτορας, βασιλιάδες, αριστοκράτες, καπιταλιστές και φεουδάρχες γαιοκτήμονες, δεξιοί και καθολικοί πολιτικοί και απ' την άλλη εργάτες, ναύτες, καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα. Στη μέση η σοσιαλδημοκρατία!

Στα λόγια φιλεργατική, διεθνιστική, φιλειρηνική. Όμως όταν ήρθε η ώρα της επιλογής, μπήκαν τελευταία στιγμή, ολόψυχα στον χορό της προδοσίας των ιδανικών που επικαλούνταν.

Υπερψήφισαν τις μέγιστες πολεμικές, ιμπεριαλιστικές δαπάνες, δήθεν στο όνομα της «πατρίδας και του πολιτισμού». Και συντάχθηκαν με τις άρχουσες τάξεις ενάντια στον ξεσηκωμένο λαό. Από τον Γενάρη του 1918 ως τον Δεκέμβρη του 1919 ένα χρονικό καθημερινών αγώνων εκατοντάδων χιλιάδων της γερμανικής εργατικής τάξης. Παντού και με όλους τους τρόπους: γενική απεργία σε Βερολίνο, Μόναχο, Νυρεμβέργη, Μάγκτνεμπουργκ, Χάλε, Γκότα, Ντόρτμουντ, ατέλειωτος ο κατάλογος και σχηματισμός εργατικών συμβουλίων, παρά τις απαγορεύσεις. Κυβέρνηση όλης της αντίδρασης (μεταξύ τους ο σοσιαλδημοκράτης Σάιντεμαν).

Το μαντρόσκυλό τους Νόσκε στην ομιλία του: «Στις τωρινές συνθήκες θεωρούμε τη συμμετοχή των σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση πράξη αναγκαία.  Ο λαός (δηλαδή η άρχουσα τάξη) και η αυτοκρατορία βρίσκονται μπροστά στον μεγαλύτερο κίνδυνο. Θέλουμε να προφτάσουμε την κατάρρευση με την ένωση όλων των δυνάμεων» (δηλαδή της αριστοκρατίας, φεουδαρχίας, καπιταλιστών).

Ξεσηκώνονται οι ναύτες και ενώνονται με τους εργάτες. Έρχονται και οι φτωχοί αγρότες. Συμβούλια εργατών - στρατιωτών και κόκκινες σημαίες παντού!

Στο Αμβούργο απεργία και συγκέντρωση 70.000 εργατών, ψηφίζοντας επαναστατικό πρόγραμμα, σοσιαλιστικό. Το ίδιο στις άλλες πόλεις. Επανάσταση και επαναστατικά συμβούλια στο Βιλχεμχάβεν, Ανόβερο, Μπάνσβικ, Κολονία, Λειψία, Δρέσδη, Τσιέμνιτζ, Ντίσελντορφ, Φρανκφούρτη, Στουτγάρδη, Ντόρμσταντ... (μάλλον η πιο «απλωμένη» γεωγραφικά επανάσταση της ιστορίας!).  Λευτερώνεται η Λούξεμπουργκ από τη φυλακή Μπεσλάου (για να δολοφονηθεί μετά όπως και ο Καρλ Λίμπκνεχτ και εκατοντάδες άλλοι εργάτες από τους αντεπαναστάτες).

Τα καθάρματα της σοσιαλδημοκρατίας για να σώσουν τις τάξεις και τα κόμματα που συνεργάζονται, ανακηρύσσουν τη «Γερμανική Δημοκρατία». Ταυτόχρονα, οι επαναστάτες ανακηρύσσουν την «Ελεύθερη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γερμανίας».

Τι να πρωτογράψεις και να περιγράψεις για τέτοιες στιγμές που ο λαός, η εργατική τάξη σηκώνει το κεφάλι από την ταξική σκλαβιά και τραβάει μπροστά, περήφανα και αγωνιστικά! Απεργίες στα εργοστάσια και ορυχεία, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων παντού, οι αστοί χέζονται στα βρακιά τους, τα παρατούν και να ο... σοσιαληστής Νόσκε, μόνος, να λέει: «Αν κάποιος από εμάς πρέπει να παίξει τον ρόλο του αιμοβόρου σκύλου (der Bluthund), δεν φοβάμια τις ευθύνες». Και όντως έτσι έπραξε ο προδότης του σοσιαλισμού, το κοπρόσκυλο του αστισμού, ο σφαγέας του επαναστατημένου προλεταριάτου!

Συμπληρώνοντας, εκ των υστέρων: «Αν το πλήθος είχε αποφασισμένους αρχηγούς που ήξεραν τι ήθελαν, αντί να ΄χει καλούς ρήτορες, θα είχε γίνει κυρίαρχος»...

Ο Λένιν ήταν καλός ρήτορας (!) και με τη μικρή του ομάδα έγινε «αποφασισμένος αρχηγός»!!! Και νίκησε!!! Το γερμανικό προλεταριάτο έχασε! Έχασε;  «Η πρώτη σπίθα της ταξικής πάλης, η εξέγερση των υφαντουργών μεταξιού στη Λιόν το 1831 τέλειωσε με ήττα. Η εξέγερση του παρισινού προλεταριάτου τις ημέρες του Ιουνίου 1848 τέλειωσε με μια συντριπτική ήττα. Και η Κομούνα του Παρισιού τέλειωσε με μια τρομακτική ήττα.

Όλος ο δρόμος του σοσιαλισμού, όσον αφορά τους επαναστατικούς αγώνες, δεν ανοίγεται με τίποτα άλλο παρά βροντερές ήττες. Όμως ταυτόχρονα η ιστορία βαδίζει  αναπόδραστα, βήμα το βήμα προς την τελική νίκη! Πού θα βρισκόμασταν χωρίς αυτές τις «ήττες», ό πού θα αντλούσαμε ιστορική εμπειρία, κατανόηση, δύναμη και ιδεαλισμό;».

Πού θα 'μασταν οι εργαζόμενοι, οι προλετάριοι, χωρίς αυτές τις «ήττες» με θύματα εκατομμύρια συναγωνιστών και πρωταγωνιστών των ταξικών μας μαχών; Γνωστό ότι «οι μόνες μάχες που είναι χαμένες, είναι αυτές που δεν δόθηκαν»!!!

Και να που τώρα το ίδιο κίνημα γεμίζει τους δρόμους του Αμβούργου, παρά τις απαγορεύσεις, τις διώξεις, βία και γκλομπς, σκυλιά και αντλίες νερού. Η ιστορία, έστω και με σκαμπανεβάσματα, τραβάει μπροστά! Απαιτώντας την απελευθέρωση αυτών που δημιουργούν τα πάντα: τους εργαζόμενους!

Αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό, μόνο σκλαβιά, πολέμους και καταστροφή μπορεί να «προσφέρει» με τα Bluthund του!!!Μοναδική εναλλακτική του ο κομουνισμός των παραγωγών!!! Ας δούμε και ας φροντίσουμε να τον κάνουμε στην κάλλιστη εκδοχή του.   

Λάζαρος

Παπαχρυσοστομίδης

  

Υ.Γ. Ρόζα Λούξεμπουργκ: «Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο»! Ω, ηλίθιοι λακέδες! Η ''τάξη'' είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Αύριο η επανάσταση θα ''σηκωθεί ξανά'', υψώνοντας την κλαγγή των όπλων της. Τρομαγμένοι θα ακούσετε το νικητήριο σάλπισμά της: ήμουν, είμαι και θα είμαι!». Ζήτω η δική μας Γερμανία! Της επανάστασης!!