επανάσταση 1

 - «Μα ο Λένιν νίκησε»!! Άλλο «νικώ», άλλο «κυριαρχώ», με την έννοια της πλατύτατης αποδοχής. «Ας μιλήσουμε ανοιχτά: ιστορικά, τα λάθη που διαπράττει ένα αληθινά επαναστατικό κίνημα είναι απείρως πιο παραγωγικά από το αλάθητο της εξυπνότερης κεντρικής επιτροπής. Η εργατική τάξη απαιτεί το δικαίωμα να κάνει λάθη και να μαθαίνει μέσα στη διαλεκτική της ιστορίας». Ρόζα Λούξεμπουργκ. Που… έχασε. Ως την Έλλη Παπά, που, στα βιβλία της «Μακιαβέλι ή Μαρξ» και «Κομούνα του 1871», συμπυκνώνει τη νίκη στην ήττα, επιστρέφοντας στην κομούνα του Παρισιού.

Ο γενικά αποδεκτός όρος της «επανάστασης» είναι: ξεσηκωμός της καταπιεζόμενης πλειοψηφίας ενάντια στην τυραννία των λίγων εκμεταλλευτών και ριζική αλλαγή του συστήματος. Αυτό το έτος συμπληρώνονται «100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης». (Θεωρώ λανθασμένο τον όρο «της ρώσικης επανάστασης», αν και τον χρησιμοποιώ και εγώ, αφού πριν από τα γεγονότα της 24-25 Οκτώβρη (με την παλιά ημερομηνία) και το πάρσιμο της εξουσίας από τους μπολσεβίκους, προηγήθηκαν άλλες εξεγέρσεις στη Ρωσία). Πόσα από τα χαρακτηριστικά του όρου «επανάσταση» περιείχε η επανάσταση που ηγήθηκε ο Λένιν; Συνεχείς είναι οι ομιλίες, δημοσιεύσεις, βιβλία, αφιερώματα για την οκτωβριανή επανάσταση. Αυτό συμβαίνει στον χώρο της αριστεράς και δεν ξέρω πόσο αγγίζει τους εργαζόμενους παραπέρα, που ως τώρα είχαν μολυνθεί ως το μεδούλι του μικροαστισμού, ενώ τώρα βυθίζονται στην απελπισία της καπιταλιστικής κρίσης. Η κάθε επανάσταση είναι ο συνδυασμός της συγκυρίας που έρχεται, αλλά και τη φέρνεις!! Όπως άλλωστε και η ελληνική του 1821. Δεν είναι η επανάσταση βρέφος που –τσουπ!- βγαίνει μέσα από μια καισαρική. Πάντα οι καταπιεζόμενοι βογκούν, μουγκρίζουν, ξεσηκώνονται λιγότερο ή περισσότερο, νικούν, ηττώνται, υποτάσσονται, ξανασηκώνονται, ώσπου να έρθει η κατάλληλη στιγμή – τομή να επιφέρουν το μεγάλο ιστορικό και κοινωνικό άλμα. Ο Λένιν το επισφράγισε με τη φράση του στους μπολσεβίκους: «Στις 24 Οκτώβρη θα είναι πολύ νωρίς. Στις 26 Οκτώβρη θα είναι πολύ αργά. Εμείς πρέπει να ενεργήσουμε στις 25 Οκτώβρη». Προχώρησε με ομάδες ναυτών – στρατιωτών και εργατών και νίκησε. Χωρίς τη μεγάλη μάζα της κοινωνίας που ήταν στην τεράστια πλειοψηφία της αγροτική, αγνοώντας άλλους θεσμούς, π.χ. δημαρχίες, συνδικάτα χωρίς τα άλλα σοσιαλιστικά κόμματα, ακόμη και με τις ενστάσεις συντρόφων του μπολσεβίκων και πήραν πολύ εύκολα, σχεδόν αναίμακτα, την εξουσία. Που για να τη διατηρήσουν πήραν μέτρα ενάντια στην προηγούμενη αριστοκρατική τάξη του τσαρισμού, των φεουδαρχών γαιοκτημόνων, των ιμπεριαλιστών εισβολέων, άλλων αστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων κ.λ.π., με αποτέλεσμα να δεχθούν κριτική από άλλους κομουνιστές (π.χ. με το κύρος και τη σφοδρότητα της Ρ. Λούξεμπουργκ).

Ο ρώσικος και οι άλλοι λαοί της αυτοκρατορίας, υπέφεραν τα πάνδεινα επί τσαρισμού!! Σκλάβοι στην ίδια τους τη χώρα από αριστοκράτες, φεουδάρχες, μπουρζουάδες. Συνεχείς οι εξεγέρσεις αγροτών, εργατών, μαζικές εκτελέσεις, εξορίες, βασανιστήρια, καψίματα ολόκληρων χωριών κ.λ.π., από τη μια επέφεραν την ήττα και υποταγή, αλλά και από την άλλη αποδείκνυαν στον λαό την καταπιεσμένη του δύναμη. Πίσω τους είχαν την πολύχρονη τρομοκρατική δράση διαφόρων ομάδων και μπροστά τους τη μαζική διαμαρτυρία. Που στο απόγειό της έφτασε το 1905, με τους εργάτες σε Μόσχα και Πετρούπολη σε απεργία. Ξεκίνησε από το εργοστάσιο Ποτίλοφ όπου η διεύθυνση του εργοστασίου είχε απολύσει τέσσερα μέλη της «εργατικής ένωσης». Παρότι αυτή φτιάχθηκε από τον τσαρισμό (!), προς εκτόνωση των εργατών. Καθοδηγούνταν από τον παπά-Γκαμπόν, πράκτορα του τσαρισμού μέσα στην εργατική τάξη, που αργότερα αποκαλύφθηκε ο ρόλος του και εκτελέστηκε από τους ίδιους τους συντρόφους του. Αυτός έγραψε μια ικεσία στον τσάρο Νικόλαο Β’, έγινε δεκτή από δεκάδες χιλιάδες προλετάριους, βγήκαν απ’ όλες τις φτωχογειτονιές της πρωτεύουσας κρατώντας εικονίσματα, ψάλλοντας ύμνους και εκλιπαρώντας τον «πατερούλη» τσάρο. Ο οποίος έστειλε στον στρατό, τα πολυβόλα ενέδρα, τους θέρισαν, οι έφιπποι κοζάκοι τους λιάνισαν, αφήνοντας πολλές εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Εκείνη η «Ματωμένη Κυριακή» του σφαγιασμού και της ήττας, έγινε ο προάγγελος ετοιμασίας της επανάστασης του 1917! Με όλες τις διακυμάνσεις, ταχείς εξελίξεις, τους μπολσεβίκους και τον Λένιν στην εξουσία!!

Αχταρμά τα έκανα και πώς αλλιώς να γίνει όταν πρέπει σε μια επιστολή να συμπυκνώσεις τόσα κοσμοϊστορικά γεγονότα, τόση γνώση και ανάγνωση, τόσες θέσεις και αντιθέσεις! Το σίγουρο είναι ότι η επανάσταση νίκησε!! Αλλά πέτυχε; Όσοι μελετήσουν το τι προώθησε εκείνη η επανάσταση, ό,τι πιο πρωτοπόρο από ανθρώπους και ιδέες, θα εκπλαγούν!! Το αν πέτυχε, αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της κατάπτωσης του «κομουνισμού» στην Κίνα και στη Β. Κορέα. Ωστόσο άφησε πίσω της τεράστια παρακαταθήκη!!! Που οι κομουνιστές πάνω της μπορούν να ανοίξουν έναν ουσιαστικό διάλογο, με προωθητική αυτοκριτική και αυτογνωσία. Δίχως προκαταλήψεις και φανατισμούς! Για το συμφέρον της εργατικής τάξης!! Στα σιχαμένα σκιάχτρα του ιμπεριαλισμού, καπιταλισμού, εθνικισμού και φασισμού, της οπισθοδρομικής θρησκολατρείας, δεν πέφτει λόγος… Εμείς να συνεχίσουμε αναζητώντας το αύριο: δίχως φαταλισμούς (περιμένοντας να ‘ρθει από μόνο του), δίχως βολονταρισμούς (επειδή το θέλουμε, καταλαβαίνουμε εμείς – ερήμην των εργαζομένων). Δίχως καν ντετερμινισμούς (ορίζοντας το πότε θα συμβεί –και μάλιστα γρήγορα- όπως περίμεναν οι χριστιανοί την ανάσταση του Ιησού και ο Μαρξ την ανάσταση της εργατικής τάξης). Οι κομουνιστές κρατάμε την αισιοδοξία μας ότι «θα ‘ρθει ο καιρός», δίχως το εγωιστικό, μικροαστικό άγχος του «τώρα» - δίχως την απάθεια για το αύριο. Αυτός είναι ο ρόλος μας για την επανάσταση: να φέρνουμε το «αύριο» στο «τώρα»! Με τους εργαζόμενους!!

Λάζαρος

Παπαχρυσοστομίδης  

Υ.Γ. Στην «ικεσία» του παπά – Γκαμπόν περιλαμβανόταν το 8ωρο, αναγνώριση εργατικών δικαιωμάτων, διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας, δημοκρατικές ελευθερίες κ.λ.π. Πόσο προχωρημένα, ακόμη και από έναν παπά πράκτορα του τσαρισμού, μπροστά στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που μας πάει ολοταχώς πίσω!! Και οι πιστοί, αντί να γεμίζουν πλατείες ταξικών αιτημάτων, γεμίζουν ουρές για λείψανα και «άγιο κάστανο» του Παΐσιου… Γυρίζει ο τροχός της επανάστασης…