Τι αγώνες θέλουμε;

Αυτό που ετοιμάζεται μεταξύ τρόϊκας και κυβέρνησης δεν είναι απλά και άλλα μέτρα,αλλά μια τελική επίθεση που θα σημάνει ήττα στην ψυχολογία του κινήματος αν τα αφήσουμε να περάσουν ατουφέκιστα.Η τρόϊκα γνωρίζει ότι αυτή η κυβέρνηση έχει φάει τα ψωμιά της,όπως επίσης ότι η εκδήλωση κοινωνικών εξεγέρσεων ειναι άμεσα ορατή, γι' αυτό πιέζει για να δέσει το γαϊδαρό της.Έτσι λοιπόν τα σιδεροδέσμια μέτρα που θα αναγγείλουν, η τρομοκρατία που εξαπολύουν(Πολυτεχνείο,Σκουριές),οι φασιστικοί εμετοί που ξεβράζονται από πρυτάνεις,δείχνουν όχι μόνο τον φόβο τους αλλά και συνολικότερα την χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού.
Στον αντίποδα,η άμεση λύση που προτείνεται είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση μέσω εκλογών και έτσι να λυτρωθούμε από τα μνημόνια.Καταρχήν ποιός μας εγγυάται ότι θα λυτρωθούμε από τα μνημόνια επειδή θα αλλάξει η κυβέρνηση;Το κύριο όμως ερώτημα που αποφεύγεται είναι, ποιά είναι η μήτρα που γέννησε τα σύγχρονα σύμφωνα υποδούλωσης;Το όνομα αυτής ΧΡΕΟΣ.Πάνω σε αυτό βασίζονται.Πώς;Με την αποδοχή του σαν κάτι νόμιμο.Όσο θα υπάρχει η συγκατάθεση αυτής της νταβαντζίδικης αντίληψης καμιά αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει και όσο θα επιζεί η αυταπάτη για μια αξιοπρεπή καθημερινότητα, στην εποχή της αθλιότητας, ο σάπιος οργανισμός(ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ) θα γεννά μέσω της μήτρας του αλυσίδες σκλαβιάς και στις επόμενες γενιές.
Άρα σαν συμπέρασμα, οι αγώνες που χρειάζονται είναι καθαρά πολιτικοί. Η 24ωρη απεργία δεν έχει κανένα νόημα και κανένα στόχο από τους αριστοκράτες διοργανωτές της και από τους γραφειοκράτες υποστηρικτές της.Δεν συνδέει τα άμεσα ζητήματα επιβίωσης με την ανατροπή της κυβέρνησης,δεν εξηγεί τον ρόλο της τρόϊκας και την ανάγκη απεμπλοκής από αυτήν,δεν εξοπλίζει πολιτικά εξηγώντας για την δομική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού,και εξακολουθεί να στηρίζεται στις δομές της εξουσιαστικής κάστα της,χωρίς ίχνος αναφοράς στην αυτοδιεύθυνση των εργατών.
Αυτό ακριβώς που δεν κάνουν πρέπει να το προτάξουμε εμείς,μετατρέποντας την 24ωρη ντουφεκιά στον αέρα,σε απεργία πολιτικής διαρκείας.Με αιτήματα αντικαπιταλιστικού περιεχομένου και διεθνιστικής αλληλεγγύης.Με παντιέρα την αυτοοργάνωση,τον εργατικό έλεγχο, την άμεση δημοκρατία,την περιοδικότητα στον συνδικαλισμό, με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους.
Το ερώτημα έχει από καιρό τεθεί και μένει απλά η απαντησή του, που έτσι και αλλιώς θα απαντηθεί μέσα από τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ;

Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Νάουσας